شناخت امام
ارکان مهم ارتباط معنوی و قلبی با امام ، معرفت ساحت مقدس او است . « من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتۀ جاهلیت؛ هر کس بمیرد در حالی که امام زمانش را نشناخته باشد به مرگ جاهلیت مرده است طبیعی است هر چه شناخت انسان از یک حقیقت گسترده تر و عمیق تر باشد، امکان ارتباط باطنی با او بیشتر خواهد شد ؛ آدمی با معرفت به حضرت مهدی (عج) همه جا و همه وقت ، حضور او را لمس می کند، و خود راکنار او و در محضر او می بیند .
باید برای رسیدن به چنین شناختی از خدا یاری خواست . در دعای دوران غیبت می خوانیم « خدایا حجت خود را بر من بشناسان ؛ چرا که اگر حجتت را به من نشناسانی از دینم گمراه خواهم شد» .
پیوسته به یاد آن حضرت بودن
برای نزدیکی به امام عصر (عج) که عصارۀ همه خوبی ها است ، به بهانه های فراوان می توان متوسل شد ؛ گاهی با زیارت« آل یاسین » به محضر مقدسش سلام داد و گاهی با « دعای ندبه» در فراق جان سوزش ناله و فغان سر داد و همه روز با « دعای عهد » با او تجدید پیمان کرد .
تهذیب نفس و کسب فضای روحی و معنوی
برای ارتباط و انس بیشتر با آن بزرگوار ، باید در دوری از گناهان و آلودگی ها بکوشیم،و آینه دل را برای حضور آن وجود مطهر ، غباررویی کنیم، و به جای رذیلت ها و بدی ها ، بذر فضیلت ها و خصلت های زیبای اخلاقی را در زمین دل بکاریم. هر چه دل انسان و رفتار او ، پاک تر باشد، قطعاً بهتر و بیشتر می تواند با پاک ترین موجود عالم ارتباط برقرار کند ؛ چون در این صورت است که سنخیت پدید می آید و سنخیت بین دو شکل ، سبب نزدیکی آنها خواهد شد . قرآن فرموده است: « لَّا یَمَسَّهُ إلِا المُطَهَّروُنَ» مفسرا گفته اند مراد ، این است که فقط کسانی به فهم معارف عمیق قرآن راه می یابند که از طهارت روح برخوردار باشند . مصداق کامل اینان ، امامان معصوم (ع) هستند، که با اصرار قرآن آگاهند، و آن را برای دیگران بیان می کنند .
پس باید کوشید با کسب کمالات اخلاقی و تقوا ، به ولی عصر (ع) شباهت یافت .
طبق آیات قرآن و روایات معصومان (ع) تقوای الهی ، عبارت از انجام دادن واجبات و ترک محرمات است

برای تقویت ایمان ابتدا باید ببینیم ایمان چیست؟ تا در نتیجه آن پی ببریم. که چگونه می شود آن را افزایش داد. ایمان عبارت است:از معرفت توأم با تسلیم قلبى و خضوع و خشوع دل به خداوند متعال و رسول او و آموزه‏هایى که به بشریت ارائه کرده‏اند. ایمان یعنی باوری یا نیرویی معنوی که باعث می شود، انسان با شجاعت و قدرت و صدق و اخلاص برای رضای خدا تلاش کند و در مسیر قرب الهی قرار بگیرد، و با آرامش کامل بدور از هر گونه شک و شبهه ای به انجام وظایف فردی و اجتماعی خود همت گمارد و از سرزنش هیچ سرزنش کننده ای هراس به خود راه ندهد، علامت ایمان این است ،که فرد مومن حتی از مرگ در این راه نگرانی ندارد، و آن را شهادت در راه خدا می داند، و از آن استقبال می کند.
این تعریف ها اغلب مفهومی است. و ما اگر بخواهیم حقیقت ایمان را به درستی و مصداقی درک کنیم ،باید مومن حقیقی و ویژگی های آن را بررسی کنیم. چرا؟ چون ایمان یک نیروی معنوی بسیار قوی و در عین حال پیچیده است ،که بدون مطالعه در مظاهر آن شناختنی نیست. ایمان نیرویی است،که در مومن ظهور می کند و ما تا مومن که ظرف ظهور ایمان است، را به درستی نشناسیم، نمی توانیم به این نیروی معنوی شناخت عمیق پیدا کنیم. ولی حقیقت ایمان را باید در فرد مومن واقعی مشاهده کنیم و نوع منش و تفکر و اخلاق انسان مومن است که این نیرو را معرفی می کند.

«اما نماز شب پس هیچ چاره و گریزی برای مومنین از آن نیست، و تعجب از کسی است که می خواهد به کمال دست یابد ،و در حالی که برای نماز شب قیام نمی کند، و ما نشنیدیم که احدی بتواند به آن مقامات دست یابد مگر به وسیله نماز شب.»

 علامه طباطبایی می فرمودند:«چون در نجف اشرف برای تحصیل مشرف شدم، از نقطه نظر قرابت و خویشاوندی گاه گاهی به محضر مرحوم قاضی شرفیاب می شدم، تا یک روز در مدرسه ای ایستاده بودم که مرحوم قاضی از آن جا عبور می کردند. چون به من رسیدند، دست خود را روی شانه من گذاردند و گفتند:ای فرزند! دنیا می خواهی نماز شب بخوان، آخرت می خواهی نماز شب بخوان!»

  حاج سید هاشم حداد می فرمودند:«مرحوم آقا خودش این طور بود و به ما هم این طور دستور داده بود که در میان شب وقتی برای نماز شب برمی خیزید، چیز مختصری تناول کنید، مثلاً چای یا دوغ یا یک خوشه انگور یا چیز مختصر دیگری که بدن شما از کسالت بیرون آید و نشاط برای عبادت داشته باشید.»

شما را سفارش می کنم به اینکه نمازهایتان را در بهترین و با فضیلت ترین اوقات آنها به جا بیاورید، و آن نمازها با نوافل، 51 رکعت است؛ پس اگر نتوانستید، 44 رکعت بخوانید و اگر مشغله های دنیوی نگذاشت آنها را به جا آورید، حداقل نماز توابین را بخوانید (نماز اهل انابه و توبه هشت رکعت هنگام زوال است.)

 مرحوم علامه طباطبایی و آیت الله بهجت از ایشان نقل می کنند که می فرمودند:«اگر کسی نماز واجبش را اول وقت بخواند و به مقامات عالیه نرسد مرا لعن کند.»

 مرحوم آقای سید هاشم رضوی هندی می فرمایند:روزی یکی را به محضر آقای قاضی آوردن،د که مثلا آقا دستش را بگیرد و راهنمایی اش کند. مرحوم آقای قاضی فرموده بودند:«به این آقا بگویید که نماز را در اول وقت بخواند.» بعد معلوم شد که آن آقا وسواس در عبادات داشته و نماز را تا آخر وقت به تأخیر می انداخته است.

  اما وصیت های دیگر، عمده آنها نماز است. می فرمودند نماز را بازاری نکنید اول وقت به جا بیاورید، با خضوع و خشوع. اگر نماز را تحفظ کردید ،همه چیزتان محفوظ می ماند، و تسبیح صدیقه کبری (سلام الله علیها )که از ذکر کبیر به شمار می آید و آیت الکرسی در تعقیب نماز ترک نشود.

یک عده پسر اُمل و خشک مغز هستند       کہ باید آنها را پرستید
در مسیر خانہ تا دانشگاه            ناموس کسے را سایز نمیگیرند
اینها آنقدر افراطے هستند         کہ جواب لبخند دخترها را با اخم غلیظ میدهند
چشمانشان یا سنگ فرش را متر میکند         یا سقف آسمان را
اینها همان پسران تندرو و نچسب هستند که دوران مجردے بین همہ زنان فقط مادر و خواهرانشان را میشناسند
و دوران متاهلے
چهره‌هایشان دیدَنیست وقتی دم در آرایشگاه دنبال عروسشان میروند    لحظہ‌هاے سرخ شدنشان
باید اینها را پرستید
چون ذره ذره احساسشان را حفظ کرده اند
تا سر وقت تقدیم کنند بہ یک نفر
عقب مانده حساب میشوند
چون تلفن همراهشان پر نیست از شماره دختران شهر
اینها را باید پرستید
شک ندارم کسے کہ خودش را در جهنم گناه آلوده اطرافش نکند
خداوند زندگیش را بهشت میکند
واژه عــشـق را فقط اینگونہ افراد لمس کرده‌اند
چون یکبار تجربه‌اش میکنند
کنار یک نفر
و صدها خاطره ندارند از عروسکهاے مصنوعے و ارزان قیمت…
ممورے ذهنشان خالیست تا اولین خاطره برایشان
عوض کردن دنده ماشین عروس با دست عـشـقشان و دختر رویاهایشان باشد     تقدیم به ……..