شناخت امام
ارکان مهم ارتباط معنوی و قلبی با امام ، معرفت ساحت مقدس او است . « من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتۀ جاهلیت؛ هر کس بمیرد در حالی که امام زمانش را نشناخته باشد به مرگ جاهلیت مرده است طبیعی است هر چه شناخت انسان از یک حقیقت گسترده تر و عمیق تر باشد، امکان ارتباط باطنی با او بیشتر خواهد شد ؛ آدمی با معرفت به حضرت مهدی (عج) همه جا و همه وقت ، حضور او را لمس می کند، و خود راکنار او و در محضر او می بیند .
باید برای رسیدن به چنین شناختی از خدا یاری خواست . در دعای دوران غیبت می خوانیم « خدایا حجت خود را بر من بشناسان ؛ چرا که اگر حجتت را به من نشناسانی از دینم گمراه خواهم شد» .
پیوسته به یاد آن حضرت بودن
برای نزدیکی به امام عصر (عج) که عصارۀ همه خوبی ها است ، به بهانه های فراوان می توان متوسل شد ؛ گاهی با زیارت« آل یاسین » به محضر مقدسش سلام داد و گاهی با « دعای ندبه» در فراق جان سوزش ناله و فغان سر داد و همه روز با « دعای عهد » با او تجدید پیمان کرد .
تهذیب نفس و کسب فضای روحی و معنوی
برای ارتباط و انس بیشتر با آن بزرگوار ، باید در دوری از گناهان و آلودگی ها بکوشیم،و آینه دل را برای حضور آن وجود مطهر ، غباررویی کنیم، و به جای رذیلت ها و بدی ها ، بذر فضیلت ها و خصلت های زیبای اخلاقی را در زمین دل بکاریم. هر چه دل انسان و رفتار او ، پاک تر باشد، قطعاً بهتر و بیشتر می تواند با پاک ترین موجود عالم ارتباط برقرار کند ؛ چون در این صورت است که سنخیت پدید می آید و سنخیت بین دو شکل ، سبب نزدیکی آنها خواهد شد . قرآن فرموده است: « لَّا یَمَسَّهُ إلِا المُطَهَّروُنَ» مفسرا گفته اند مراد ، این است که فقط کسانی به فهم معارف عمیق قرآن راه می یابند که از طهارت روح برخوردار باشند . مصداق کامل اینان ، امامان معصوم (ع) هستند، که با اصرار قرآن آگاهند، و آن را برای دیگران بیان می کنند .
پس باید کوشید با کسب کمالات اخلاقی و تقوا ، به ولی عصر (ع) شباهت یافت .
طبق آیات قرآن و روایات معصومان (ع) تقوای الهی ، عبارت از انجام دادن واجبات و ترک محرمات است