​1- پايه هاي اسلام

 قال الباقر عليه السلام: بني الاسلام علي خمسة اشياء، علي الصلوة و الزكاة و الحج و الصوم و الولايه.

امام باقر عليه السلام فرمود: اسلام بر پنج چيز استوار است، برنماز و زكات حج و روزه و ولايت (رهبري اسلامي).فروع كافي، ج 4 ص 62، ح 1

2- فلسفه روزه
قال الصادق عليه السلام: انما فرض الله الصيام ليستوي به الغني و الفقير.

امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند روزه را واجب كرده تا بدين وسيله دارا و ندار (غني و فقير) مساوي گردند.

من لا يحضره الفقيه، ج 2 ص 43، ح 1

3-روزه آزمون اخلاص
 قال اميرالمومنين عليه السلام: فرض الله … الصيام ابتلاء لاخلاص الخلق امام علي عليه السلام فرمود: خداوند روزه را واجب كرد تا به وسيله آن اخلاص خلق را بيازمايد.

نهج البلاغه، حكمت 252

4-روزه ياد آور قيامت
 قال الرضا عليه السلام: انما امروا بالصوم لكي يعرفوا الم الجوع و العطش فيستدلوا علي فقر الاخر.

امام رضا عليه السلام فرمود: مردم به انجام روزه امر شده اند تا درد گرسنگي و تشنگي را بفهمند و به واسطه آن فقر و بيچارگي آخرت را بيابند.

وسائل الشيعه، ج 4 ص 4 ح 5 علل الشرايع، ص 10

5-روزه زكات بدن
قال رسول الله صلي الله عليه و آله لكل شيئي زكاة و زكاة الابدان الصيام.

رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: براي هر چيزي زكاتي است و زكات بدنها روزه است.

الكافي، ج 4، ص 62، ح 3

6-روزه سپر آتش
قال رسول الله صلي الله عليه و آله: الصوم جنة من النار.

رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: روزه سپر آتش (جهنم) است. «يعني بواسطه روزه گرفتن انسان از آتش جهنم در امان خواهد بود.»

الكافي، ج 4 ص 162

7-اهميت روزه
الصوم في الحر جهاد.

رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: روزه گرفتن در گرما، جهاد است.

بحار الانوار، ج 96، ص 257

8-روزه نفس
قال اميرالمومنين عليه السلام

صوم النفس عن لذات الدنيا انفع الصيام.

اميرالمومنان علي عليه السلام فرمود: روزه نفس از لذتهاي دنيوي سودمندترين روزه هاست.

غرر الحكم، ج 1 ص 416 ح 64

9-روزه واقعي
قال اميرالمومنين عليه السلام

الصيام اجتناب المحارم كما يمتنع الرجل من الطعام و الشراب.

امام علي عليه السلام فرمود: روزه پرهيز از حرامها است همچنانكه شخص از خوردني و نوشيدني پرهيز مي كند.

بحار ج 93 ص 249

10-برترين روزه
قال اميرالمومنين عليه السلام

صوم القلب خير من صيام اللسان و صوم اللسان خير من صيام البطن.

امام علي عليه السلام فرمود: روزه قلب بهتر از روزه زبان است و روزه زبان بهتر از روزه شكم است.

غرر الحكم، ج 1، ص 417، ح 80

11-روزه چشم و گوش
قال الصادق عليه السلام

اذا صمت فليصم سمعك و بصرك و شعرك و جلدك.

امام صادق عليه السلام فرمود: آنگاه كه روزه مي گيري بايد چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه دار باشند.«يعني از گناهان پرهيز كند.»

12-روزه اعضا و جوارح
عن فاطمه الزهرا سلام الله عليها

ما يصنع الصائم بصيامه اذا لم يصن لسانه و سمعه و بصره و جوارحه.

حضرت زهرا عليها السلام فرمود: روزه داري كه زبان و گوش و چشم و جوارح خود را حفظ نكرده روزه اش به چه كارش خواهد آمد.

13-روزه ناقص
قال الباقر عليه السلام

لا صيام لمن عصي الامام و لا صيام لعبد ابق حتي يرجع و لا صيام لامراة ناشزة حتي تتوب و لاصيام لولد عاق حتي يبر.

امام باقر عليه السلام فرمود: روزه اين افراد كامل نيست:

1 - كسي كه امام (رهبر) را نافرماني كند.

2 - بنده فراري تا زماني كه برگردد.

3 - زني كه اطاعت شوهر نكرده تا اينكه توبه كند.

4 - فرزندي كه نافرمان شده تا اينكه فرمانبردار شود.

14-روزه بي ارزش
قال اميرالمومنين عليه السلام

كم من صائم ليس له من صيامه الا الجوع و الظما و كم من قائم ليس له من قيامه الا السهر و العناء.

امام علي عليه السلام فرمود: چه بسا روزه داري كه از روزه اش جز گرسنگي و تشنگي بهره اي ندارد و چه بسا شب زنده داري كه از نمازش جز بيخوابي و سختي سودي نمي برد.

15-روزه و صبر
عن الصادق عليه السلام في قول الله عزوجل

«واستعينوا بالصبر و الصلوة »

قال: الصبر الصوم.

امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند عزو جل كه فرموده است: از صبر و نماز كمك بگيريد، صبر، روزه است.

16-روزه و صدقه
قال الصادق عليه السلام

صدقه درهم افضل من صيام يوم.

امام صادق عليه السلام فرمود: يك درهم صدقه دادن از يك روز روزه مستحبي برتر و والاتر است.

17-پاداش روزه

قال رسول الله صلي الله عليه و آله: قال الله تعالي ; الصوم لي و انا اجزي به

رسول خدا فرمود خداي تعالي فرموده است: روزه براي من است و من پاداش آن را مي دهم.

18-جرعه نوشان بهشت

قال رسول الله صلي الله عليه و آله ; من منعه الصوم من طعام يشتهيه كان حقا علي الله ان يطعمه من طعام الجنة و يسقيه من شرابها.

رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: كسي كه روزه او را از غذاهاي مورد علاقه اش باز دارد برخداست كه به او از غذاهاي بهشتي بخورانند و از شرابهاي بهشتي به او بنوشاند.

19-خوشا بحال روزه داران

قال رسول الله صلي الله عليه و آله: طوبي لمن ظما او جاع لله اولئك الذين يشبعون يوم القيامة

رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: خوشا بحال كساني كه براي خدا گرسنه و تشنه شده اند اينان در روز قيامت سير مي شوند. .

20-مژده به روزه داران

قال الصادق عليه السلام ; من صام لله عزوجل يوما في شدة الحر فاصابه ظما و كل الله به الف ملك يمسحون وجهه و يبشرونه حتي اذا افطر.

امام صادق عليه السلام فرمود: هر كس كه در روز بسيار گرم براي خدا روزه بگيرد و تشنه شود خداوند هزار فرشته را مي گمارد تا دست به چهره او بكشند و او را بشارت دهند تا هنگامي كه افطار كند.

21-شادي روزه دار

قال الصادق عليه السلام: للصائم فرحتان فرحة عند افطاره و فرحة عند لقاء ربه

امام صادق عليه السلام فرمود: براي روزه دار دو سرور و خوشحالي است:

1 - هنگام افطار 2 - هنگام لقاء پروردگار (وقت مردن و در قيامت)

22-بهشت و باب روزه دارن

قال رسول الله صلي الله عليه و آله 7; ان للجنة بابا يدعي الريان لا يدخل منه الا الصائمون.

رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: براي بهشت دري است بنام (ريان) كه از آن فقط روزه داران وارد مي شوند.

وسائل الشيعه، ج 7 ص 295، ح 31.

23-دعاي روزه داران

قال الكاظم (عليه السلام): دعوة الصائم تستجاب عند افطاره

امام كاظم (عليه السلام) فرمود: دعاي شخص روزه دار هنگام افطار مستجاب مي شود.

24-بهار مومنان

قال رسول الله (صلي الله عليه و آله): رسول خدا (صلي الله عليه و آله) فرمود: زمستان بهار مومن است از شبهاي طولاني اش براي شب زنده داري واز روزهاي كوتاهش براي روزه داري بهره مي گيرد.

25-روزه مستحبي

قال الصادق (عليه السلام): من جاء بالحسنة فله عشر امثالها من ذلك صيام ثلاثة ايام من كل شهر.

امام صادق عليه السلام فرمود: هر كس كار نيكي انجام دهد ده برابر آن پاداش دارد و از جمله آنها سه روز روزه در هر ماه است.

26-روزه ماه رجب

قال الكاظم (عليه السلام): رجب نهر في الجنه اشد بياضا من اللبن و احلي من العسل فمن صام يوما من رجب سقاه الله من ذلك النهر.

امام كاظم (عليه السلام) فرمود: رجب نام نهري است در بهشت از شير سفيدتر و از عسل شيرين تر هركس يك روز از ماه رجب را روزه بگيرد خداوند از آن نهر به او مي نوشاند.

من لا يحضره الفقيه ج 2 ص 56 ح 2

27-روزه ماه شعبان

من صام ثلاثة ايام من اخر شعبان و وصلها بشهر رمضان كتب الله له صوم شهرين متتابعين.

امام صادق (عليه السلام) فرمود: هر كس سه روز آخر ماه شعبان را روزه بگيرد و به روزه ماه رمضان وصل كند خداوند ثواب روزه دو ماه پي در پي را برايش محسوب مي كند.

وسائل الشيعه ج 7 ص 375،ح 22

28-افطاري دادن
قال الصادق (عليه السلام)
من فطر صائما فله مثل اجره 77; امام صادق (عليه السلام) فرمود: هر كس روزه داري را افطار دهد، براي او هم مثل اجر روزه دار است.

29-افطاري دادن

قال الكاظم (عليه السلام)
 فطرك اخاك الصائم خير من صيامك: امام كاظم (عليه السلام) فرمود: افطاري دادن به برادر روزه دارت از گرفتن روزه (مستحبي) بهتر است.

30-روزه خواري

قال الصادق (عليه السلام) : من افطر يوما من شهر رمضان خرج روح الايمان منه

وسائل الشيعه، ج 7 ص 181، ح 4 و 5

من لا يحضره الفقيه ج 2 ص 73، ح 9

31-رمضان ماه خدا
قال اميرالمومنين 66 : شهر رمضان شهر الله و شعبان شهر رسول الله و رجب شهري

امام علي (عليه السلام) فرمود: رمضان ماه خدا و شعبان ماه رسول خدا و رجب ماه من است.

32-رمضان ماه رحمت

قال رسول الله (صلي الله عليه و آله): … و هو شهر اوله رحمة و اوسطه مغفرة و اخره عتق من النار.

رسول خدا (صلي الله عليه و آله) فرمود: بحار الانوار، ج 93، ص 342

33-فضيلت ماه رمضان
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله) ;)

ان ابواب السماء تفتح في اول ليلة من شهر رمضان و لا تغلق الي اخر ليلة منه

رسول خدا (صلي الله عليه و آله) فرمود:

درهاي آسمان در اولين شب ماه رمضان گشوده مي شود و تا آخرين شب آن بسته نخواهد شد.

34-اهميت ماه رمضان

قال رسول الله (صلي الله عليه و آله) ;)

لو يعلم العبد ما في رمضان لود ان يكون رمضان السنة

رسول خدا (صلي الله عليه و آله) فرمود:

بحار الانوار، ج 93، ص 346

35-قرآن و ماه رمضان
قال الرضا (عليه السلام) ;)

من قرا في شهر رمضان اية من كتاب الله كان كمن ختم القران في غيره من الشهور.

امام رضا (عليه السلام) فرمود:

هر كس ماه رمضان يك آيه از كتاب خدا را قرائت كند مثل اينست كه درماههاي ديگر تمام قرآن را بخواند.

36-شب سرنوشت ساز

قال الصادق (عليه السلام) ;)

راس السنة ليلة القدر يكتب فيها ما يكون من السنة الي السنة.

امام صادق (عليه السلام) فرمود:

آغاز سال (حساب اعمال) شب قدر است. در آن شب برنامه سال آينده نوشته مي شود.

37-برتري شب قدر

قيل لابي عبد الله (عليه السلام) ;)

كيف تكون ليلة القدر خيرا من الف شهر؟ قال: العمل الصالح فيها خير من العمل في الف شهر ليس فيها ليلة القدر.

از امام صادق (عليه السلام) سوال شد:

چگونه شب قدر از هزار ماه بهتر است؟

حضرت فرمود: كار نيك در آن شب از كار در هزار ماه كه در آنها شب قدر نباشد بهتر است.

38-تقدير اعمال

قال الصادق (عليه السلام) ;)

التقدير في ليلة تسعة عشر و الابرام في ليلة احدي و عشرين و الامضاء في ليلة ثلاث و عشرين.

امام صادق (عليه السلام) فرمود:

برآورد اعمال در شب نوزدهم انجام مي گيرد و تصويب آن در شب بيست ويكم و تنفيذ آن در شب بيست سوم.

39-احياء شب قدر

عن فضيل بن يسار قال:

كان ابو جعفر (عليه السلام) اذا كان ليلة احدي و عشرين و ليلة ثلاث و عشرين اخذ في الدعا حتي يزول الليل فاذا زال الليل صلي.

فضيل بن يسار گويد:

امام باقر (عليه السلام) در شب بيست و يكم و بيست سوم ماه رمضان مشغول دعا مي شد تا شب بسر آيد و آنگاه كه شب به پايان مي رسيد نماز صبح را مي خواند.

وسائل الشيعه، ج 7، ص 260، ح 4

40-زكات فطره
قال الصادق (عليه السلام) ;)

ان من تمام الصوم اعطاء الزكاة يعني الفطرة كما ان الصلوة علي النبي (صلي الله عليه و آله) من تمام الصلوة.

امام صادق (عليه السلام) فرمود:

تكميل روزه به پرداخت زكاة يعني فطره است، همچنان كه صلوات بر پيامبر (صلي الله عليه و آله) كمال نماز است.

وسائل الشيعه، ج 6 ص 221، ح 5

 آمد رمضان و

مقدمش بوسیدم،

در رهگذرش طبق طبق

گل چیدم،

من با چه زبان شکر

بگویم که بچشم،

یک بار دگر ماه خدا را دیدم،

حلول ماه مبارک رمضان ب همه مسلمین مبارکباد،

قلعه ي منوجان

قلعه منوجان که رو به ويراني مي رود يادگاري است از عهد ساسانيان و به پندار ساسانيان آن ناحيه معمار قلعه هاي بم و کهنوج و منوجان يک نفر بوده است و هر روز سه هزار نفر کارگر از محل کوره آجر پزي که اکنون آثار آن در حدود سه کيو متري قلعه پيداست مي ايستادند و آجر ها را دست به دست مي کردند تا به پاي قلعه مي رسيده است و بدين سان قلعه و باروئي مستحکم و استوار که در دوران هاي گذشته جان پناه وماواي مهم وفقيري براي اهل آن منطقه به شمار مي رفته تا ساخته شده است . قلعه منوجان در اعصار وادوار گذشته مورد تهاجم وتجاوز اقوام و طوايف زيادي قرار گرفته است با اين همه سده اخير آباد ومورد استفاده بوده است . سرپرسي سايکلين ژنرال وسياح انگليسي که در دهه اول قرن بيستم از اين قلعه ديدن کرده کرده است و در سفر نامه اش چنين مي آورد : قلعه منوجان با وجود آنکه در اين ايام رو به خرابي نهاده است. باز از قلاع مستحکم به شمار مي رود چون اين قلعه در سر حد بشا گرد واقع گرديده بود بلا شبهه خرابه هاي آن شاهد واقيعات متعدد و مهمي بوده است . منوجان گاهي عرضه تاخت وتاز طوايف واقوام بيگانه قرار گرفته وشاهد چپاول غارتگران بسياري بوده است به طوري که در تاريخ مضبوط است در سال 357 هجري مردم جيرفت ومنوجان به دست تيغ عضد الدوله ديلمي قلع وقمع شده اند و همچنين در زمان فتنه وآشوب طوايف غز به سال 586 هجري ملک دينار سپاهي به قصد فتح قلعه منوجان بدان ناحيه گسيل داشت وآنجا را مفتوح کرد و غنائم زيادي به چنگ آورد و اهل قلعه را از تيغ گذرانيد .همچنين به سال 769 هجري منوجان شاهد لشکر کشي قوم ديگري بود . شاه عباس با سپاهي مجهز روانه ي جيرفت شد و قلعه منوجان را که حدود سه ماه در محاصره بود با مذاکره وپا در مياني تسليم لشکريان خود کرد ديري نپاييد (سال 787 هجري ) که شکست سهمگين و سختي از ناحيه (سلطان ابو زيد ) متوجه منوجانيان شد . منوجان در دوره ي گورکانيان نيز براي چندمين بار مورد تجاوز ترکتازيهاي قومي ديگر قرار گرفت ودر سال 789 هجري لشکر امير ايدکو و محمد شاه سلغري اين منطقه را غارت کردند

منوجان از حمله افغان ها نيز در امان نماند و افغان ها و جرمان ها در حمله به کرمان قلعه منوجان را به تصرف خود در آوردند منوجان در دوره ي حکومت شاه شجاع در سال 789 هجري به جهت انتقام عصات جرمان و اوغان به جيرفت براند امراي عاصي خبر يافتند و همگي در بلوک رودبار مجتمع شده وقلعه منوجان را که از قلاع محکمه کرمان است محکمه کردند . شاه شجاع از جيرفت عنان عزيمت به جانب رودبار منعطف گردانيد مدت مقابله سه ماه طول يافت وقلعه منوجان مفتوح نگرديد اما بسياري از مردم جرمان واوغان را که در کوهستان مشهور به کوه شهري منزل داشتند غارت کردند الحاصل بعد از رسل و وسايل و سعي مولانا عبدالعزيز شيخ الاسلام کرمان روساي طايفه جرماني واوغاني از قلعه منوجان بيرون آمده و به حضور شاه شجاع مشرف گرديده و نوازش يافتند . استاد باستاني پاريزي در آسياي هفت سنگ چنين مي نويسد ملک دينار پس از چند سال که جاي پاي جود را مستحکم کرد مثل همه ي مستبدان و ديکتا تور ها و همچنين بنايان که پس از اتمام کار نخستين کارشان اين است که چوب بست را بردارند اول کارش آن بود که اولا مجاهد کوه بناني را هر چند خودش او را دعوت کرده بود ند از ميان برداشت آنگاه به نواحي گرمسيري پرداخت نام زر خرابي و اسب تازي شنيد . در ماه 586(شوال) 1190 ميلادي به جيرفت رسيد و ملک دينار در باب پدر ومادر خود رحمت نکردي واز قول او گفته اند : اگر من دوستي زر در پيشاني پسر خويش بينم او را بشکافم وزر بيرون آورم سپس قصد قلعه منوجان کرده و قلعه آنرا با رسوائي تمام بگشاد و فتحي مشتمل بر قتل و احراق وشکنجه ازهاق دم روي نمود احمد علي خان وزيري مولف کتاب جغرافياي کرمان مينويسد: مينو جهان که محققان آن را مينوي جهان مي نامند از قلاع محکم وقريه است که در زمان ساسانيان ساخته شده است وي همچنين مي نويسد در بعضي از تواريخ نام اين قلعه را ديده ام که سلاطين بعضي از مهمترين را به اين قلعه مي فرستاده اند در سده 1320 به حکم ابراهيم خان ظهير الدوله حکمران کرمان توپي از آن قلعه به گواشير آوردند . 24 پوند به رنگ سياه در ميدان توپخانه بر روي خاک انداخته بودند که مي توان نتيجه گرفت که قلعه منوجان دور ترين نقطه در اين ناحيه بوده است که براي حبس وزندان مجرمين و مقصرين استفاده مي شده است و آلات جنگي مهمي که در آن نگهداري مي شده است اهميت استراتژيک آن را مي رساند  چونکه قلعه منوجان در مرکز واقع گرديده و بر تمام دشت ها و اطراف خود تسلط کامل دارد.

احتمالا از روي همين قلعه دشمنان خود را نشانه مي گرفتند ويا عبور و مرور کاروانها را زير نظر داشته اند قلعه منوجان در فواصل بين قرون سوم تا پنجم يک بار مرمت وباز سازي شده ودر قرن هفتم مورد تاخت وتاز غزان قرار گرفته دليل اين حمله مستقر بودن قبيل اوغان وجرمان دراين منطقه بوده . که ازدست ملک دينار به تنگ آمده و از کرمان به اين نواحي پناه اورده بودند .

حدود صدسال پيش رياست بلوک رودبار که منوجان نيز يکي از آنهاست به دست دران خان بوده است و تا آن زماني که اين قلعه مسکوني بوده است.

محمد علي خان وزيري چنين مي نويسد : رياست اين بلوک دررودبار شامل کهنوج که قديما به کنهوپنجايت معروف بوده - گلاشکرد که بهدست پلاش اشکاني ساخته شده - جغين - منوجان - نظم آباد و بيژن آباد کوهستان متصل به ميل فرهاد و کوه نمداد که از محله هاي شرقي رودبار است .

150 سال است که با طايفه اي که از خراسان آمده و در انجا توطن نموده اند و بزرگ آنها امير حسين خان نام داشت که خلفا عن خلف رئيس اين بلوک بوده اند يومنا امير نور الدين خان پسر امير سعيد خان که از آن سلسله است در انجا حاکم بوده است. نور الدين خان را دو پسر است پسر معروف او موسوم به دران خان ملقب به ضرغام که يک برادر دارد به به نام چراغ خان .

به نقل از بومي هاي اين منطقه ضرغام السطنه دو پسر داشت به نام هاي ضرغام الدوله و شهاب ضرغام السلطنه حکومت منوجان واطراف منوجان چون - نودژ -تجدانو - بجگان و دهکهان را بر عهده داشت و افرادي را که در ادامه حکومت او را همراهي مي کردند عبارت بودند از : آصف المالک وزيري که مسئوليت ارسال گزارشات منطقه به دولت را بر عهده داشت و حاجي مراد ترکمان که وظيفه اش بر قراري امنيت اين منطقه بوده و ديگري علي آزادي از مردمان منطقه نودژ که وظيفه اش جمع آوري ماليات و نگهداري از ماليات ها بوده است و افراد ديگري هيبت اوغان و کربلائي زبر معروف به کلي زبر از جمله کساني بودنده اند که هميشه همراه ضرغام بوده اند در اين هنگام قشوني از از قزاق ها از تهران به سمت مناطق جنوبي ايران براي سر کوبي بعضي از سراني که از دستورات دولت سر پيچي کرده بودند و سلاح هاي خود را به دولت تسليم نکرده بودند عازم شدند که در اين بين افرادي چون ضرغام السلطنه - سعيد خان مالکي و ابراهيم خان هم بودند که اين افراد را اسير کردند وتا سر حد خاش در اطراف زاهدان بردند و در انجا آنها را زنداني کردند - ضرغام السلطنه به دليل ثروتي که داشت توانست با پرداخت مقداري پول آزادي خود را به دست آورد سعيد خان مالکي تا جمع آوري پول توسط بستگانش مدتي را در زندان به سر برد و بعد از پرداخت پول آزاد شد اما ابراهيم خان که صاحب مناطقي چون کلات و گو بود بدليل عدم پرداخت پول بعد از اين که مدت طولاني را در زندان به سر برد تير باران شد.

ضرغام السلطنه بعد از آزادي بدليل اينکه به اعتبار و حيثيت او توهين شده بود خود را در اتاقي در منزلش حبس کرد و وصيت نمود که بعد از مرگش او را در همين اتاق دفن کنند و چنين کردند بعد از مرگ ضرغام - آصف المالک موقعيتي که داشت از دست داد . حاجي مراد ترکمان نيز که امنيت منطقه را بر عهده داشت جان خود را در همين راه از دست داد.  عبدالحسين کامراني و افرادش از مردمان منطقه مارز بودندکه افرادي را که از مناطق رودان را با اموالشان به اسارت گرفته بودند و حاجي مراد ترکمان به توصيه ضرغام براي نجات انها به همراه هيبت اوغان عازم مسيري که کامران بود شدند ودر درگيري که ميان انها روي داد حاجي مراد ترکمان توسط افراد کامران کشته شد .

ضرغام السلطنه همسري از طايفه ي طاهر زهي کوستک ميناب اختيار کرده بود که اين زن به دلايل نا معلوم بر سر سجاده ي نماز کشته شد و بستگان او به ضرغام مظنون شدند و ضرغام از ترس جان خود به منوجان آمد و طايفه ي طاهر زهي براي انتقام از ضرغام به سمت منوجان حرکت کردند و هيبت اوغان براي پشتيباني از ضرغام به همراه گروهي از افرادش در مسير که طاهر زهي ها مي آمدند رفت و در کوههاي اطراف تجدانو انها را محاصره و پس از درگيري بين انها طاهر زهي ها را شکست ميدهند و انها په به فرار مي گذارند و هيبت تا کوستک انها را تعقيب مي کند و در منطقه کوستک نيز بين انها درگيري بوجود مي ايد که در اين ميان هيبت توسط طاهر زهي ها کشته مي شود (اين چکيده از سر گذشت ضرغام السلطنه و ياران نزديک او بود که چگونه در گذشتند. ) شايد وقتي فرهنگ گرانبهاي مرحوم دکتر معين در اواخر دهه چهل براي چاپ آماده ميشد ايشان چيزي نيافته بودند تا پيش از اين درباره منوجان اين به اصطلاح نگين سبز حوزه ي فرهنگي هليل رود بنويسد و تنها به دو سطري کوتاه و موجز آن هم با معرفي موقعيت جغرافيائي آن بسنده کند انجا که به روايت ايشان منوجان يکي از دهستانهاي نه گانه ي بخش کهنوج شهرستان جيرفت است که بر سر راه کهنوج وميناب با جمعيتي بالغ بر ده هزار نفر در جلگه ي کوهستاني وگرمسيري وبا محصولاتي نظير خرما - غلات و مرکبات قرار دارد . شايد هم در آن روزگاران شاه پسند در ميان واژگاني به درشتي دو هزار و پانصد سال شاهنشاهي کوروش ويا مستي ناشي از شبکه هاي سي و هفت دلاري نفت که خرج خريد ادکلن ها و لباسها کريستين ديور و عياشي هاي درباريان وتوز چشمي ها در موسسه ژان کلود لندن مي شد نام

بردن از کوره دهي مثل منوجان به يک شوخي بيجا بيشتر شبيه بود تا معرفي يک فرهنگ و هنر يک پيشينه تاريخي که بر جسته ترين آن کلاتي بود و هست که آخرين بار مهيم خان مهيمي از فراز آن به آينده اي دور چشم مي دوخت و امروز وقتي سفرنامه نويس رودبار زمين با دلي پر از اميد يک حلقه فيلم خام کونيکاش را بر دکان مواد غذائي شهرک ماه گنگان خرج مي کند و در گريزي به پيشينه ابهام انگيز اين سر زمين خلفاي عباسي را دور مي زند و از ديلميان و اردشير ساساني و قابوس شاه کوفجي گذشته وبعد از آتش سوزيهاي سلجوقي و چپاول شاه شجاع مظفري سر از باغ امير خان خير خواه در مي آورد . و بعد از خوش وبشي با امير خان تازه در مي يابد

که بله اين ماه گنگان همان دشتي است که بازماندگان خسته لشکر اسکندر مدتي در آن آرميده اند.

         ****مولانای بلخی***

اندر دل من مها دل افروز تویی

یاران هستند و لیک دلسوز تویی

شادند جهانیان به نوروز و به عید

عید من و نوروز من امروز تویی

***حافظ شیرازی***

ز کوی یار میآید نسیم باد نوروزی

از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی

به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی

سنایی غزنوی

با تابش زلف و رخت ای ماه دلفروز

از شام تو قدر آید وز صبح تو نوروز

از جنبش موی تو برآید دو گل از مشک

وز تابش روی تو برآید دو شب از روز

***فروغی بسطامی***

عید آمد و مرغان رة گلزار گرفتند

وز شاخة گل داد دل زار گرفتند

نوروز همایون شد و روز می گلگون

پیمانه کشان ساغر سرشار گرفتند

***سعدی شیرازی***
برآمد باد صبح و بوی نوروز

به کام دوستان و بخت پیروز

مبارک بادت این سال و همه سال

همایون بادت این روز و همه روز

مهربانترین مادر دنیا
فاطمه جان نخستین ستاره ای بودی که در عرش به خورشید نبوت رسیدی؛ ستاره ای نیلی به رنگ جراحت آسمان و زخم زمان. ای ام ابیها! ای مهربان ترین مادر، حبیبه حق و شفیعه ی حشر، پدر و مادرم فدای دست های مهربانت باد. تو محور آسمان ایثاری و اولین علت خلقت. ای مادر رسالت و همتای ولایت؛ به روزهایی می اندیشیم که پس از واقعه ی عظیم غدیر، همراه با حسنین به خانه های اهل مدینه می رفتی و با بیان وحیانی خویش حجت الهی را بر غافلان، تمام می کردی و بدین سان از آغاز، حمایت از ولایت، سرلوحه خصایل آسمانی ات بود.

غبار غم از سیمای زیبای علی می زدودی و بر زخم های فزون از ستاره ی پیکرش که نشان از رزم با باطل داشت، مرهم می نهادی. فتوحات مولا، رهین مهربانی توست. هنوز خطابه های رسایت سراج راه مجاهدان است و بر آفاق تاریخ می تابد. پاره تن رسول یار بودی و یگانه یاور یکتا ،امیر عاشقان. تلألؤ ذوالفقارعلی، وامدار عزم و عزت تو بود. آنگاه که بر بی بصیرتان و دنیا پرستان غضب می کردی، غضبناکی آفریدگار قادر، آشکار می شد. رضای تو رضای حق بود و با خرسندی ات، تمامت اهل عرش و ساکنان قدس، قرین شعف می شدند.یا زهرا (س) در ایام شهادتت دلهایمان را به سوی بقیع پر داده ایم…

  « آه از اندوه ریحانه رسول »
فاطمه علیهاالسلام ، صبر لایزال نبوی بود که در هیأت عفتی سر به فلک کشیده، چادر به سر می‏ کشید و در کوچه‏ های مدینه، در تمام رهگذرهای هستی، حضور خدا را به کائنات، یادآور می‏شد.

سیلی ستم و تازیانه کینه را به جان خرید تا هجوم تندبادِ انکار، شمع یک‏تنه حقیقت را خاموش نکند.

افسوس از سوره کوثر که در آن خانه گِلین، همسایه اهالی غفلت و سنگدلی شد! آه از زمزمه ‏های شرحه شرحه بتول که در نیمه‏ شبِ سجاده و تسبیح، ارکان عرش را به لرزه می ‏افکند! آه از ریحانه رسول خدا صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏ آله که در مشام حسادتِ زمین، به هدر می‏رفت و چشمانِ حقیقت‏ ستیز زمانه، رخساره طهارتش را طاقت نداشت.